cień zakłopotania zmącił mu głębokie, nieodgadłe źrenice, gdy podniósł je i utkwił na chwilę w pałających oczach Wysockiego.<br>Ten zaś:<br>- Profesorze! - podjął znowu. - Gdybyś zajrzał do serc naszych, nie znalazłbyś w nich nic prócz gwałtownej dla kraju miłości!... Nie chcemy szukać przez tę rewolucję dla siebie rang ani odznaczeń czy zaszczytnych wyniesień... ani nagród w żadnej postaci! Nie myślimy naszych nikomu nie znanych osób narzucać narodowi!<br>- Podług mnie - przerwał mu szorstko Zaliwski winniśmy, i owszem, wolę naszą rewolucyjną wyraźnie krajowi oznajmić!... Czyżbyśmy mieli wzdragać się przed dźwignięciem odpowiedzialności za to, co przedsięwziąć zamierzamy! Przenigdy! Jestem więc za tym, abyśmy w godzinie