nie dotarło, bo zza rogu wyszedł właśnie dziadek Jacka z siatką w ręku. Ze swoją długą, śnieżnobiałą brodą wyglądał jak Bóg Ojciec. Na tle szarych przechodniów naprawdę robił wrażenie. Tymczasem dziadek skręcił i zaczął przechodzić ulicę, idąc prosto na nich.<br>- Chodu!!! - wrzasnął Fred i wraz z Tomkiem natychmiast zniknęli. Dziadek, zatopiony w myślach, kroczył dostojnie przez jezdnię niczego nie widząc. Mimo całego swojego dostojeństwa wyglądał wzruszająco bezradnie. Jacek wciśnięty w kąt, z ostatnim bukietem bzu, patrzył na mijającego go o kilka kroków dziadka. Poczuł ściskanie w gardle.<br>- Dziadku, co z tobą będzie? - wyrwało mu się nagle. <br>Dziadek był jedynym człowiekiem, którego