potrzeba wielkiej idei"), zaklęcia wzniosłych szarlatanów, którzy "ideę" pojmowali jako środek oddziałania na tłumy, środek zelektryzowania tych tłumów i poprowadzenia ich na oślep ku bardziej przyziemnemu niż owa idea celowi. Cokolwiek ze świata idej nie miało bezpośredniej wartości użytkowej, co nie służyło natychmiastowemu działaniu - było odrzucone, niepotrzebne, śmieszne w swoim zawieszeniu i oderwaniu. Do ludzi takich jak ja i ty, którzy kształcili się i przygotowywali do pracy w dziedzinie myśli i artyzmu - a nie czynu - przyszli z hałasem, obrzucając obelgami za odosobnienie, osamotnienie, brak kontaktu z masą. Ach wy, intelektualiści - mówili z pogardą - czemuż nie opowiecie się po jakiejś stronie, teraz