pieniące się piwo. Upił haust i westchnął. Spojrzał na Hansa. Znowu Gerta nad nimi. A Stary: <br>- Dobrze jest, jak jest... Byle generałowie nowych frontów nie wymyślili. - Do Gerty się zwróci. - Dziecino, które to już moje Fruhlingserwachen? -Osiemdziesiąte ósme... Vaterchen. <br>- Lieb von Dir... - uśmiechnie się i przymknie oczy. Gerta, jakby czymś zażenowana, ręką wyrazi, że trzeba staruszka zostawić. <br>Wstał Hans, ale czuł rosnącą w sobie nieufność... Ta nagła senność Szubadki, i to w najważniejszym momencie. To zmieszanie Gerty. Podziękował jej szeptem. Mijając bufet, uścisnął spoconą rękę Franca. Gówniarzerii już nie było. Przy stołach pod ścianą nadal siedziało kilku starszych. Spod krokodylich powiek