tej konstrukcji, chciał zabrać je do domu, ale stanowczo się temu oparłem i dzięki temu rogi te po dziś dzień wiszą na frontowej ścianie pokoju świętej pamięci matki mojej, współgrając pokrętnością z resztą umeblowania. Pragnąc wynagrodzić rękodzielnikowi stratę nadzwyczajnego okazu zaproponowałem wypicie małej wódki, na co ów starszy pan nieco zażenowany oświadczył, że jeżeli nie mam nic przeciwko temu, to on chętnie by wychylił <orig>sztaganik</> <orig>kościejówki</>, czyli setkę denaturatu; przyniosłem denaturat, a dla siebie wódkę, i wówczas rękodzielnik, ośmielony moim brakiem zdziwienia, powiedział mi, że przyzwyczaił się do tego gminnego trunku, konserwując w Państwowym Muzeum Rogalstwa co bardziej interesujących osobników, którzy