por. Iz 42, 3). Paweł VI napisał: Ťjeśli wybitną formą miłości dla dusz jest nie pomniejszać w niczym nauki Chrystusa, niechże ta postawa łączy się z wyrozumiałością i miłością, których przykład dawał sam Chrystus, rozmawiając i przestając z ludźmi. Przyszedłszy bowiem nie po to, aby świat sądzić, lecz aby go zbawić (por. J 3,17), był On wprawdzie nieprzejednany wobec grzechu, ale cierpliwy i miłosierny dla grzesznikówť"</>. Kiedy Jan Paweł II pisze o złu i o grzechu, to zarazem podkreśla, że mówiąc o konkretnym człowieku, trzeba wziąć pod uwagę wszelkie uwarunkowania psychologiczne, społeczne, kulturowe, które mogą radykalnie zmieniać grzeszność czynu, ale