miejscową starszyznę (maiores) o nadejściu biskupa i zażądali w imieniu książąt, tj. Bolesława Krzywoustego i Warcisława, aby Ottonowi umożliwiono głoszenie wiary chrześcijańskiej.<br>Pyrzyccy maiores próbowali zrazu grać na zwłokę, ale przyparci do muru nie ośmielili się odmówić. &lt;q&gt;"Najpierw rozważyli rzecz starannie we własnym gronie, w zamknięciu, gdzie podjęli dobrą i zbawienną decyzję, następnie zaś, dla nadania mocy wiążącej, utwierdzili ją na szerszym zgromadzeniu, wychodząc wraz z posłami i Pawlikiem do ludu &lt;gap&gt;"&lt;/&gt;. Lud bowiem "&lt;gap&gt; jak zebrał się na święto, tak boskim zrządzeniem pozostawał zgromadzony na miejscu i nie rozszedł się, jak zazwyczaj, po wsiach" (sentenciam tam bonam quam salubrem diligenti retractacione probaverant