kierownictwa walczącym narodem znalazły zasadniczą aprobatę zarówno Dymitrowa, jak i komunistów polskich w ZSRR. Nowa polityka PPR bowiem pokrywała się w swych podstawowych założeniach ze stanowiskiem komunistów polskich w ZSRR w kwestii oceny etapu wojny i zadań, jakie stanęły przed demokratycznymi siłami narodu polskiego w obliczu zbliżającego się wyzwolenia. Wyrazem zbieżności ocen sytuacji i koncepcji politycznych komunistów polskich w ZSRR z PPR było wysunięcie przez nich w listopadzie-grudniu 1943 r. inicjatywy powołania Polskiego Komitetu Narodowego jako tymczasowej reprezentacji narodu. Inicjatywa ta i zapoczątkowane prace w kierunku utworzenia PKN - podjęte w warunkach zerwania łączności z krajem - zostały zaniechane z chwilą nawiązania