cztery dni opłakiwać smutny los córki Jeftego.<br>Efraimitom nie zapomniano haniebnej bezczynności. Na każdym kroku okazywano im wzgardę i lekceważenie. Dumni potomkowie Efraima twierdzili na swą obronę, że Jefte nie zawiadomił ich wcale o grożącej wojnie z Ammonitami. Oburzeni, że nikt nie chciał dać wiary ich zapewnieniom, postanowili rozprawić się zbrojnie z Jeftem i Gileadczykami. Pewnego dnia przekroczyli Jordan i wkroczyli do Gileadu. Ponieśli jednak dotkliwą porażkę i w rozsypce wracali do domu.<br>Jefte był jednak bardziej od nich przewidujący. Obsadził zawczasu wszystkie brody Jordanu, by nie przepuścić pobitych Efraimitów. Zjawili się oni nad rzeką w pojedynkę mówiąc, że są synami