prześwietla życiem. To przechodzenie z tekstu do rzeczywistości jest w jego rzeczotekstach naturalne jak oddychanie. Czasem czas myślenia tekstem i pisania tekstu nakładają się, rzeczywistość dogania tekst w trakcie jego powstawania: [cytat] (z komentarza do "Antygony w Nowym Jorku" Głowackiego). Kott jest chyba jedynym krytykiem - to określenie w jego przypadku zbyt wiele pomniejsza, ale zostańmy przy nim - który tak zachłannie ucieka od literatury w życie, jakby nie do końca zawierzając jej (albo własnej) sile perswazyjnej. Sam wiele pisał, za nim komentatorzy jak za panią matką, że w procesie tworzenia interesuje go szczególnie "pocieranie się" różnych tekstów z różnych epok i różnych kultur