Typ tekstu: Książka
Tytuł: Wyjść z matni
Rok: 1994
Tytuł: Wyjść z matni
Rok: 1994
emocjonalnego - powiedzmy "czułość" albo "zniechęcenie" - tak żeby nie widziała, co tam jest napisane. Pozostali uczestnicy opisują, w jakich sytuacjach pojawia się to uczucie (np. kiedy głaszczę małe dziecko lub kiedy piętnasty raz bez powodzenia próbuję coś zrobić). Zgadujący ma z tych opisów wywnioskować, o jakie uczucie chodzi. Na zakończenie (oklaski) zdejmuje kartkę i triumfalnie odczytuje ją na potwierdzenie, że rozwiązał zagadkę.
Monika: Dobrze, że pacjenci mają przy tym trochę zabawy i nie muszą bez przerwy pisać.
Włodek: Nie ciesz się, zaraz znowu zaczną.
Anka: Następne pisemne zadanie, stosowane w tej chwili wszędzie, to prowadzenie dzienniczka uczuć. Po prostu przez cały czas
Monika: Dobrze, że pacjenci mają przy tym trochę zabawy i nie muszą bez przerwy pisać.
Włodek: Nie ciesz się, zaraz znowu zaczną.
Anka: Następne pisemne zadanie, stosowane w tej chwili wszędzie, to prowadzenie dzienniczka uczuć. Po prostu przez cały czas
emocjonalnego - powiedzmy "czułość" albo "zniechęcenie" - tak żeby nie widziała, co tam jest napisane. Pozostali uczestnicy opisują, w jakich sytuacjach pojawia się to uczucie (np. kiedy głaszczę małe dziecko lub kiedy piętnasty raz bez powodzenia próbuję coś zrobić). Zgadujący ma z tych opisów wywnioskować, o jakie uczucie chodzi. Na zakończenie (oklaski) zdejmuje kartkę i triumfalnie odczytuje ją na potwierdzenie, że rozwiązał zagadkę.</><br><who1>Monika: Dobrze, że pacjenci mają przy tym trochę zabawy i nie muszą bez przerwy pisać.</><br><who2>Włodek: Nie ciesz się, zaraz znowu zaczną.</><br><who3>Anka: Następne pisemne zadanie, stosowane w tej chwili wszędzie, to prowadzenie dzienniczka uczuć. Po prostu przez cały czas
