w UB, usiłując się dowiedzieć, o co chodzi. Wraz z nią chodziły tam z tym pytaniem matki, ojcowie, żony, synowie oraz córki licznych aresztowanych i wszystkich zbywano tym samym: skoro ma nastąpić kara, to i wina być musi. Akta spraw wędrowały tajemniczymi drogami, nikt nie miał do nich wglądu, toteż zdezorientowani przestępcy istotnie na własną rękę szukali w sobie winy. Krewni zwykle nie przyjmowali tego do wiadomości i dalej wysiadywali na korytarzach, czekając nie wiadomo na co.<br><br>Mama miała dużo szczęścia. Ogromna nieśmiałość, z jaką wkraczała do rozmaitych gabinetów, niewinny wygląd, pokornie patrzące niebieskie oczy, naiwność, z jaką podchodziła do zagadnienia