nieco później niż goniąca go machina i w związku z tym znajdował się kilkanaście metrów w przodzie. Stał, ciężko dysząc, z pochodnią w ręku i czekał, co z tego wyniknie, nie będąc na razie zdolny do myślenia, a tym bardziej do podejmowania jakichkolwiek decyzji.<br>Z parowozu wyskoczył niesłychanie zdenerwowany i zdezorientowany maszynista, a za nim wyskoczył jego nieopisanie zdumiony pomocnik. Obaj zatrzymali się na chwilę, ujrzawszy stojącego na torze, oświetlonego blaskiem ognia garbatego faceta z doskonale otępiałym wyrazem twarzy. "Pewno wariat" - przemknęło przez myśl maszyniście i poczuł nagle nieodpartą chęć schronienia się w bezpiecznym wnętrzu parowozu. Nie mógł jednakże kompromitować się