zwierzynę i czasami organizowali wyprawy na zachód w poszukiwaniu bizonów. Na preriach warunki ich życia radykalnie się zmieniły. Tutaj niemal wszystkiego dostarczały im bizony: mięsa, skór, kości, leków, a nawet paliwa do ognisk. Swoje pożywienie uzupełniali dzikimi jagodami i rzepą. Wielką przemianę w ich życiu wprowadziło w XVIII wieku oswajanie zdziczałych koni. Zaczęli je potem wykorzystywać do transportu w czasie wędrówek za bizonami, a także do polowań. Dawniej do transportu dobytku, umocowanego na płozach z drewnianych listew (franc. travois), używano psów, których mięso - nawiasem mówiąc - uchodziło za nie lada przysmak. Właśnie dlatego wokół doraźnie zakładanych przez Siuksów wiosek zawsze kręciła się