łzy, <br>zupełnie jak Zośce, kiedy się przewróciła i płakała. <br><br><br>- Przykro ci bez matki? - zapytała Adela. <br><br>Instynktownie poczułam, że... Ale nie! Nie chciałam jej <br>już więcej kłamać! Nigdy! A przecież teraz - to <br>nie była prawda. Więc nie patrząc w oczy Adeli i nie <br>odwracając głowy, wyznałam jej wszystko. <br><br>Adela słuchała ze zdziwieniem. <br><br>- Dziwna z ciebie dziewczyna - powiedziała wreszcie. <br><br><br>Więc ja jeszcze ciszej i ze spuszczoną głową, <br>że to przecież wszystko zrobiłam dla niej, bo taka byłam <br>sama i tak bardzo chciałam ją mieć za przyjaciółkę. <br><br><br>Adela zmieszała się.<br><br>- Awantura arabska! - mruknęła. <br><br>A potem dodała surowo: <br><br>- Jesteś jeszcze dla mnie za mała! <br><br>- Ja