przekonałem się, że to nie prowadzi do prawdy - odpowiadam jakby jego tekstem: natchnionym, górnolotnym, podanym odpowiednio wzruszonym głosem. <br>- Nie napisałbyś o swoich doświadczeniach? - pyta niby to od niechcenia, uwijając się zręcznie z jakimś wolnym od żelatyny kisielem czy budyniem. W każdym razie czymś, co kolorem i konsystencją przypomina buraczki zmieszane ze szpinakiem.<br>- Ale dokąd?<br>- Do "Naszego Kraju", mam tam rubrykę.<br>- Wiesz, to chyba nie ten odbiorca - odpowiadam. <br>Kto czyta "Nasz Kraj"? Sfrustrowani katolicy z krościatą cerą i tłustemi włosy, poszukujący potwierdzenia masońskich spisków i żydowskich knowań. Przecież spluwali na nasze Kontr-wywiady jako wytwór zdegenerowanej kultury bez względu na to, o czym