nich prowadził jeden z zamaskowanych sług Białego Pazura: Greg Niedźwiedź, Usatnik i Tomton. Mimo że rodowych było mniej niż pospolitaków, to stanowili oni nie mniejszą siłę bojową.<br>Na prawo od nich zebrał się jeszcze z tysiąc ludzi. Chłopacy zbyt młodzi, by ktoś chciał ich wziąć do swego oddziału, włóczęgi i żebracy, złodziejaszki, którzy przed bitwą powyłazili ze swych kryjówek, grupki niewolnych i trochę innego tałatajstwa. Wiele się po nich Pazur nie mógł spodziewać, ale zawsze to więcej o tysiąc ludzi, których można rzucić do gardeł gwardzistów. Warowali więc na swej pozycji, wpatrzeni chciwie w obóz Szerszeni, licząc na łupy i krwawą