narodowych - polityków, generałów, poetów i artystów - aż do oficerów zawodowych niższej rangi, do średniej szlachty, która rzuciła swe majątki, do studentów, do szeregowych żołnierzy rzemieślniczego i chłopskiego pochodzenia. Emigranci z ziemiaństwa otrzymywali z domu znaczne niekiedy zasiłki. Młodsze, zdolniejsze, zaradniejsze jednostki zdobyły sobie zawód, głównie jako inżynierowie i lekarze; inni żenili się na obczyźnie; jedni i drudzy wsiąkali w obce środowisko, w którym dochodzili niekiedy do znaczących stanowisk. Liczniejsi cierpieli poniewierkę jako niewykwalifikowani robotnicy lub ochotnicy francuskiej Legii Cudzoziemskiej (w Algierii). Pozostał jednak spory odsetek wychodźców, który nie zdołał lub nie chciał się aklimatyzować, a korzystając z żołdu lub zasiłków krajowych