Ułożyli chłopca szybko na zydlu i ruszyli do drzwi. Stara w przelocie gibnęła zwinnie jeszcze jedną szklaneczkę lekarstwa. Potem słychać było ich stłumione głosy przed domem, gdzie usiedli pod jabłonkami. Burba zbliżył się powoli do Krywki. Znów jak poprzednio wczepił w jego twarz wypłowiałe i nieruchome oczy. Polek słyszał skrzypienie żerdzi gdzieś za oknem. Wyblakłe drobiny światła, odbite od liści za szybą, biegały niespokojnie po sczerniałym chropawym suficie. Nie mogąc znieść wzroku starca, zarośniętego siwą skucmierzoną szczeciną, chrypiącego pośpiesznie, przymknął ukradkiem powieki. Wtedy starzec uniósł rękę i przeżegnał go. Potem jął coś szeptać, walcząc z chrypą, która wdzierała się mu nieustannie