plecach.<br>Paragon uśmiechnął się pojednawczo.<br> - Niech już tak będzie, panie nadinspektorze. Ale ja wam mówię, najpierw musimy mieć przestępców.<br> - Najpierw musimy się dobrze zorganizować - powiedział Mandżaro.<br>Perełka wstał, przeciągnął się, aż mu kości zatrzeszczały.<br> - Organizacja organizacją, a ja czuję przeraźliwą pustkę w żołądku. Chodźmy, wiara, bo ciocia znowu będzie gderała, żeśmy się spóźnili.<br> - Złota myśl - uśmiechnął się Paragon. - Śniły mi się pierogi z wiśniami. Pycha! -oblizał się i przejechał dłonią po zapadniętym brzuchu. - Mówię wam, grunt to witaminy.<br>Mandżaro stał zamyślony.<br> - Trzeba przecież wszystko obgadać.<br> - Będziemy gadać po drodze - uspokoił go Perełka.<br>Ruszyli ku leśniczówce. Polana tonęła w głębokim cieniu. Słońce