trzymali się z boku, ale chyba nie przypadkiem ucinali pogawędkę na tym akurat kawałku osiedlowego chodnika.<br>Kiernacki zwolnił, nie zatrzymał się jednak ani nie wykorzystał ostatniej okazji, by skręcić w bramę i zniknąć. Nadal nie chciało mu się wierzyć. Poszedł dalej, niedbale kołysząc torbą z połówką chleba.<br>- Oto i nasza zguba - powiedziała głośno i wyzywająco właścicielka dżinsów i tenisówek, wychodząc na środek chodnika. - Ładnie tak trzymać ludzi pod drzwiami?<br>Kiernacki posłał jej uprzejmy uśmiech i stanął dwa kroki przed formującym się komitetem powitalnym.<br>- Nie jest pan czasem ze Służby Więziennej? - zerknął na grubego cywila. - Dodać strażaka i mielibyśmy komplet mundurowej budżetówki