natomiast gdzie panuje zasada równości wobec najwyższej władzy, władzy pieniądza - głucha uraza rozlewa się na ogół społeczeństwa, dotyka praw i obyczajów, które jednostka skłonna jest traktować jako wymysł, sprytny wynalazek, stosowany przez bezosobową zbiorowość dla spętania porywów i pragnień "silnego człowieka". Anonimowa ludzkość staje się mafią, która czyha na moją zgubę. A więc walka, walka bez przestrzegania żadnych prawideł gry, skoro z tamtej strony nie są one przestrzegane, walka z użyciem tych samych przewrotnych metod, sypanie w oczy piaskiem udanej etyki, udanej pokory, udanego poświęcenia dla ogółu. I oto paradoks: epoka, która kamienia węgielnego moralności szukać zaczyna w samym organizmie społecznym