anachronizmu, lecz przejaw złego smaku. Również rozwiązanie kostiumowe uderzało ograniczoną pomysłowością plastyczną i kolorystyczną. Zasadniczy strój ptaków stanowił cielisty trykot z brązowymi sutkami i przeważnie te same, takie same strzępiaste pióra na głowie, u ramion i u nasady krzyża. Z zabójczą monotonią powtarzały się tekturowe okulary, odróżniające wszystkie ptaki od ziemian. Ludzie byli przybrani w przykuse chitony, znane z malowideł na wazach (oczywiście bez monstrualnych fallusów, które były czymś zwykłym, bo stosowanym również w dramacie satyrowym, dla greckiej konwencji obyczajowej, są czymś nie do pomyślenia dla naszej). Ale i tu idąc za najpewniejszym wzorem plastyk pozwalał sobie na niewczesną <orig>offenbachiadę</>, gdy