i kamień grobowy Tassa, który &lt;page nr=113&gt; przy tym kościele mieszkał przez ostatnie miesiące życia i tu umarł.<br>Po południu - herbata w pensjonacie "Wanda". Powitanie ze wszystkimi serdeczne i proste. To znaczy z domownikami. Prócz nich - pani z córką i ksiądz. Pani z córką życzliwa i wesoła, z konwersacji wynikło, że z ziemiaństwa. Ksiądz suchy, ożywiony, światowy, w sutannie z liliowymi wypustkami - zatem prałat. Przerywał od czasu do czasu milczenie rzucając krótkie, najczęściej sarkastyczne uwagi, których słuchano z nabożeństwem. Śmiano się, jeśli wypowiadał je z uśmiechem, zresztą zawsze ironicznie. Jeśli wypowiadał je tonem poważnym, nie Śmiał się nikt, choćby uwagi były zabawne. Mieszkał