w latach 1893-1902 zimnica zabiła czterdzieści tysięcy ludzi, a przecież był to wtedy kraj słabo zaludniony. Paradoksem występującym i w innych krajach azjatyckich było to, że rozwój hodowli ryżu sprzyjał postępowi choroby. Na ryżowiskach tworzyły się w płytkiej stojącej wodzie idealne wylęgarnie larw komara. Ludzie nie bardzo pojmowali, dlaczego zimnica czai się przez kilkanaście lat, aby potem nagle uderzyć na tadżyckie czy uzbeckie wioski. Słynny badacz Isajew, wsławiony jako pogromca drakunkulozy, ustalił, że woda z topniejących lodowców latami gromadzi się wysoko w górach, aż wreszcie swym własnym ciężarem przerywa lodowe bariery i spływa do doliny. Tam tworzą się wtedy rozlewiska