Wady i słabości analizy funkcjonalnej zjawisk społecznych są powszechnie znane, a z kolei założenia funkcjonalne ukryte w schematach teoretycznych i badawczych kierunku "korzystania i satysfakcji" wcale ich nie przezwyciężają [Carey i Krieling 1974; Elliott, 1974]. Nie powtarzając tu ich szczegółowej krytyki, podkreślę jednak, że choć funkcjonaliści teoretycznie uwzględniają dysfunkcje studiowanych zjawisk i procesów, tzn. dostrzegają ich negatywną rolę w utrzymywaniu równowagi systemu, to nie traktują tych dysfunkcji jako zjawisk w innym sensie pozytywnych, np. przyczyniających się do powstawania nowych form ładu społecznego. <br>Tę samą uwagę można wypowiedzieć o rezultatach dotychczasowych studiów nad wykorzystaniem środków masowych. Chociaż niekiedy wskazują one dysfunkcje (co