stawu obserwowała przez lornety - widzieli nas jak na scenie. Osiągnęliśmy półkę. Ranny miał już zabandażowane udo, był blady, ale spokojny. Jego partner, który natychmiast po wypadku zjechał pod ścianę i pobiegł po pomoc - też znajdował się przy nim. Wojtek zdołał już nawet wbić haki asekuracyjne, więc po kilkunastu minutach stanowisko zjazdowe mieliśmy założone. O godz. 11.30 zameldowaliśmy Michałowi przez radiotelefon, że Andrzej rozpoczyna zjazd. Po dziesięciu minutach był już pod ścianą:<br>- Równo sto metrów - zameldowaliśmy kierownikowi.<br>Koledzy czekający pod ścianą zapakowali rannego do bambusa i biegiem znieśli nad Morskie Oko, gdzie już czekała łódź.<br>Około godz. 14.00, gdy stanęliśmy