nie wiedząc kiedy i jak, wyczerpany lotem, płaczem i strachem, <br>zapadłem w głęboki sen. Nagle obudziło mnie silne <br>uderzenie w plecy. Otworzyłem oczy i ujrzałem przed sobą <br>mur, o który widocznie uderzył mnie podmuch wiatru. Stałem <br>wprawdzie na ziemi, ale ziemia ta była zupełnie przezroczysta <br>i błękitna jak niebo. Ogromne złociste słońce <br>widniało w dole i promienie jego grzały niezwykle. Mur <br>zbudowany był z niebieskiego matowego szkła.<br><br>Postanowiłem zdobyć się na odwagę i posuwając <br>się wzdłuż muru odnaleźć jakieś wejście. <br>Szedłem bardzo długo po przezroczystej ziemi, aż wreszcie, <br>tak jak przewidywałem, natrafiłem na dużą bramę <br>z matowych szyb. Po krótkim wahaniu