aby wyrażać ilość masy stopniałej na linii równowagi w postaci ilości energii niezbędnej do jej stopnienia (zakładając w celu uproszczenia topnienie, a nie parowanie). W klimatach polarnych i kontynentalnych ilość tej energii jest mała, a w klimatach oceanicznych znacznie większa. Energetyczne określenie ablacji na linii równowagi jest bliższe terminowi: energia zlodowacenia.<br> Wspomniane wskaźniki określają intensywność wymiany masy lodowca z otaczającym środowiskiem. Jeżeli przychody masy są duże, towarzyszą im duże ubytki. W przypadku lądolodu antarktycznego akumulacja jest bardzo mała, a i topnienie jest małe. Proces cielenia gór lodowych zużywa natomiast znacznie mniej energii niż topnienie i parowanie, ponadto w innej formie, czyli