domyślać. Miejsce dość podejrzane, zwłaszcza wieczorową porą. Obok kilka nocnych sklepów, zwabiających różnych pijaczków i cwaniaczków. A w "Cepelinie" spokój, żadnych lumpów, zalkoholizowanych włodarzy dzielnicy - nikogo takiego. Daro, właściciel pabu, nadał "Cepelinowi" status lokalu elitarnego, wykorzystując lata doświadczeń w dzielnicowym światku. Gdy jakiś podejrzany typ wchodził do środka, barman ze zmartwioną miną wskazywał tabliczkę na ścianie, informującą, że wejście tylko za okazaniem karty klubowej. Choć nikt ze stałych bywalców żadnej karty na oczy nie widział. Gdy to nie pomagało, ceny piwa, drinków, kawy, herbaty skakały raptownie o dwieście procent i gościu wychodził zadowolony, że nie dał się wydoić. Owszem, zdarzały się