twardej gliny morenowej zajął się G.deQ.Robin (1989). Stwierdzono nawet możliwość występowania ślizgu po podłożu w wyniku deformacji osadów w warunkach temperatur poniżej punktu topnienia (Shreve, 1984; Echelmeyer, Wang, 1987). Dalszych badań wymaga zachowanie osadów podlodowcowych, gdy występują w ich obrębie soczewki i warstewki lodu (np. w warunkach wieloletniej zmarzliny).<br> Poślizg w wyniku deformacji miękkiego dna znalazł potwierdzenie w obserwacjach Strumienia Lodowego B (Ice Stream B), zasilającego Lodowiec Szelfowy Rossa na Antarktydzie (średnia prędkość 500 m/rok). Deformacje warstwy nasączonej wodą gliny morenowej o miąższości 2 - 13 m (średnio 6 m) są odpowiedzialne za tak znaczną prędkość tego systemu lodowego