w pozycji siedzącej, udowadniając, <br>że nie powinna ona być interpretowana jako 'praktyka stopniowa'. <br>Adept zen musi bowiem siedzieć w medytacji w ten sposób, aby uświadomić <br>sobie, że jest 'buddą', chociaż nie zmienił się w 'buddę'. Także w tym <br>wypadku celem praktyki zen jest zmiana perspektywy postrzegania rzeczywistości, <br>a nie jakościowa zmiana 'jaźni jednostkowej'. Z punktu widzenia 'logiki <br>paradoksu' żadna z form praktyki zen nie może być uznana za najważniejszą <br>- każda z nich może być interpretowana także zgodnie z logiką klasyczną, <br>co prowadzi do jej wypaczenia. Każda forma praktyki zen może zostać <br>błędnie zinterpretowana, na przykład metoda 'wpatrywania się w koan' może