rezultaty procesów rynkowych - wydajność statyczna i dynamiczna - byłyby nieosiągalne. Słynne reguły Langego dla socjalistycznych menedżerów (minimalizować koszt średni i zrównywać koszt krańcowy do ceny) są zwykłym nieporozumieniem. Zakładają one bowiem możliwość nakazania czegoś co jest asymptotycznym wynikiem konkurencji firm prywatnych. Argument, którego niestety nie mogą tu w pełni rozwinąć, został znacznie pogłębiony przez szkołę ekonomii praw własności (<hi>property rights</>). Pokazała ona, w jaki sposób współczesny kapitalizm korporacyjny - dzięki rynkom finansowym i rynkowi na kontrolę menedżerską (<hi>management control</>) - radzi sobie z problemami agencji (<hi>principal-agent</>) i bodźców (<hi>incentive compatability</>), które są piętą achillesową socjalizmu. Na coraz bardziej skomplikowane propozycje rozwiązania tych problemów