mnie, bo pęknę<br>z zachwytu nad samym sobą. Och! Co za szczęście! Co za<br>rozkosz! Nie wiedzieć, kim się jest - być wszystkim!!!<br>Wyciąga ręce przed siebie w dzikim zachwycie. Świntusia<br>wstaje.<br>ŚWINTUSIA<br>Dziadziu, dziadziu! Nie bądź taki piękny! Nie mów tak...<br>Zastyga w zachwycie, patrząc na Wahazara.<br>O. UNGUENTY<br>dając znak Morbidettowi<br>Morbidetto, czas już, czas najwyższy!<br>Morbidetto rzuca się od drzwi i zarzuca lasso na szyję<br>Wahazara. Wahazar pada w tył z wyciągniętymi naprzód<br>rękami. Marbidetto ściąga stryczek, stając nogą na piersi<br>Wahazara. Wahazar kopie parę razy nogami i kona. Cisza.<br>ŚWINTUSIA<br>pada na trupa WahazarJa jego jednego kochałam!!!<br>Obejmuje