się w nędzy. Z wielkich aktorek romantycznych pozostawały na scenie starzejące się panie: Dorval (która m.in. przejmowała we wznowieniach sztuk Hugo role, zarzucone przez pannę Mars) i Noblet, ale ich sława też przygasała. Od początku lat czterdziestych opanowały bowiem teatry paryskie aktorki nowe i młode - przebojem uznanie krytyków zdobyła znakomita w rolach tragicznych panna Rachel (1821-1858), olśniewająca w rolach tragicznych od debiutu w roku 1837 - to dzięki niej tragedia wróciła triumfalnie na sceny Paryża. Pisywano dla niej sztuki, między innymi pani Emile de Girardin Judytę, tekst był słaby, ale grę Rachel oceniano jako znakomitą (premiera w kwietniu 1843). Lansował