z potęgami zdolnymi się oprzeć rewolucyjnej Francji. Na ołtarzu tego zbliżenia, przeceniając złudnie możliwości kompromisu, składano katolicką Rzeczpospolitą.<br>Czyniono to z tym lżejszym sercem, iż po uchwaleniu ustawy majowej państwo polskie jawiło się jako organizm polityczny zdecydowanie wkraczający na drogę laicyzacji i daleko idącego uniezale żnienia od Rzymu. Choć tylko znikoma część zaplanowanych przez nie reform doczekała się realizacji, w sumie zapowiadały one zmiany, które papiestwo uznawało wręcz za szkodliwe dla interesów Kościoła. Szczególnym rozgoryczeniem mogła dyplomację rzymską napełnić obecność ludzi w sutannach wśród czołowych szermierzy reform. Prawowierność takich księży jak Stanisław Staszic czy Franciszek Salezy Jezierski wydawała się mocno podejrzana