i rączki mogły być też ryzowane. Zdarzały się również naczynia z intarsją. Poza samymi zdobinami naczynia pasterskie wyróżniały się ładnymi kształtami, a także urozmaiconą kolorystyką, uzyskiwaną przez łączenie dwóch gatunków drewna"&lt;/&gt; (Pokropek, 1988, s. 93). <br>Ornamentowano niekiedy zewnętrzną stronę drewnianej pochewki na osełki do ostrzenia kos. Noszono osełki w czasie żniw, przytwierdzone do pasa. Zdobiono też narzędzia pracy, m.in. cokoły i górne krawędzie "stęp" do tłuczenia żarna, środki transportu, uprząż, duhy (spinające nad grzbietem konia dyszle wozu), siodła, jarzma, a w bogatszych gospodarstwach - paradne sanie, bryczki. <br>&lt;tit&gt;FORMY DO MASŁA I SERA&lt;/&gt;<br>Wspólną cechą form, służących do odciskania, serów, masła, a