co mi mówiła, im większy oddźwięk znajdowało <br>to we mnie, tym bardziej pochmurniała Adela, zamykała się <br>w sobie, chowała się jak ślimak w skorupę.<br><br>Zdawało się niemal, że staje się znowu tą Adelą, <br>z którą spotkałam się niegdyś pod kasztanem <br>i która odwróciła się do mnie plecami! <br><br>Jej spojrzenie było znowu zimne, ironiczne i podejrzliwe, <br>jej słowa coraz skąpsze i coraz niechętniejsze, jej <br>odpowiedzi tak szorstkie, że przecinały natychmiast każdą <br>zaczętą rozmowę. <br><br>A przecież mówiłam wyłącznie o Felku i o <br>rewolucji! <br><br>Na próżno usiłowałam także przykuć po dawnemu <br>jej uwagę mymi opowiadaniami, zdobyć ją, jeśli nie <br>dla siebie, to chociaż dla