kampanię przedreferendalną. Nauczyciele zobowiązani do przygotowania wszystkiego chętnie korzystali z pomocy i porady Zefiryny. Została raz i drugi po godzinach, aby pomóc koleżance w przygotowaniach dekoracji i próbach przedstawień. Potem już nie mogła odmówić następnym prośbom, bała się odmówić. Wszystkie kolejne przedstawienia kosztowały ją wiele pracy, do której czuła się zobowiązana, a nie chciała kogoś pominąć, aby nie oskarżono jej, że pomaga tylko niektórym. Chciała, żeby wszyscy lubili ją. W końcu koleżanki biegły do niej z każdym drobiazgiem, afiszem i dekoracją i prosiły o wyrękę. Może to i jest miło być tak potrzebną. Sytuacja wyglądała tak, jakby to ona była odpowiedzialna