Ale już tante Louise nadążyła Louise nadążyła w skrzypiących prunelkach. Płonęła z gniewu; parasolką o wysokiej, cienkiej rączce uderzyła porucznika w ramię i krzyknęła: <br>- Puść pan natychmiast to dziewczę! A cóż to znaczy, na Boga? &lt;gap&gt; . Ja na pana sprawiedliwość znajdę. Cóż to, moi państwo - rozejrzała się władczo po otoczeniu - moskiewski żołdak napastuje polskie dziewczę, a państwo milczycie? Czy już do tego stopnia Polska spodlała w niewoli? <br>Porucznik puścił Różę, szybko odszedł, mrucząc: <br>- &lt;foreign&gt;Jechidnyje Polacziszki, czort nogę z wami złamie&lt;/&gt;... <br>Róża skubała chusteczkę, ciotka wzięła ją pod ramię: <br>- Chodź, dziecko, i trzymaj się mnie! Dziewczę polskie nie może dziś już liczyć na