samym więc - uniknięcie błędu. Błędem będzie jednak zarówno przyjęcie, że s , wówczas gdy naprawdę zachodzi s , jak też odwrotnie: przyjęcie, że s , wówczas gdy s . Gdy celem jest wyłącznie ustalenie prawdziwego stanu rzeczy, nie ma powodu uważać któregokolwiek z tych błędów za mniej dotkliwy. Rozumowanie powyższe pozwala w następujący sposób zrekonstruować problem, wobec którego stoi Teoretyk.<br> Ma on wybrać jedno z dwóch zachowań: b = przyjąć s, b = przyjąć s . Może - zależnie od tego, jak jest naprawdę - pomylić się (na dwa sposoby) lub nie pomylić się (też na dwa sposoby). Przyjmując jednakową doniosłość pomyłek oraz jednakową doniosłość niepopełnienia pomyłek, symetryzuje on swój