Typ tekstu: Książka
Tytuł: Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej
Rok: 1998
kolegom za wzór) jest rzetelna, ale wnioski charakteryzują się przesadnie oszczędną prostotą.
Jeśli jednak odrzucić bałamutne i stereotypowe usprawiedliwienia młodych autorów (powszechną mizerią, rzekomą dezercją wielkiej krytyki i letniością tonu wypowiedzi krytycznych, brakiem autorytetów, manipulacyjnie uprawianą polityką recenzencką gazet i czasopism), jeśli - powtarzam - odrzucić utyskiwania znane od zawsze, to można zrekonstruować myślenie prezentowane przez młodych krytyków.
Jednym z założeń pozostawało przekonanie - eksponowane głównie przez krytyków poznańskiego "Nowego Nurtu" i katowickiego "Fa-artu" (pierwsze przestało się ukazywać w roku 1996) - zgodnie z którym krytyk powinien wystrzegać się nałogu porządkowania i hierarchizowania, inaczej stanie się "krojczym" i "naciągaczem" faktów literackich; już nie hochsztaplerem
kolegom za wzór) jest rzetelna, ale wnioski charakteryzują się przesadnie oszczędną prostotą.<br> Jeśli jednak odrzucić bałamutne i stereotypowe usprawiedliwienia młodych autorów (powszechną mizerią, rzekomą dezercją wielkiej krytyki i letniością tonu wypowiedzi krytycznych, brakiem autorytetów, manipulacyjnie uprawianą polityką recenzencką gazet i czasopism), jeśli - powtarzam - odrzucić utyskiwania znane od zawsze, to można zrekonstruować myślenie prezentowane przez młodych krytyków.<br> Jednym z założeń pozostawało przekonanie - eksponowane głównie przez krytyków poznańskiego "Nowego Nurtu" i katowickiego "Fa-artu" (pierwsze przestało się ukazywać w roku 1996) - zgodnie z którym krytyk powinien wystrzegać się nałogu porządkowania i hierarchizowania, inaczej stanie się "krojczym" i "naciągaczem" faktów literackich; już nie hochsztaplerem
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego