Jej zaciśnięte na automacie palce zrobiły się ciemnoróżowe.<br>- Szukamy Drzymalskiego - powiedział Kiernacki.<br>- Zabili mi... wszystkich. Hania...<br>- To Drzymalski? - Głos Izy zaskakiwał normalnością. - Był tu? On ich przysłał?<br>- Nie chcę żyć. Zastrzelcie mnie. Proszę.<br>- Panie Wesołowski, jesteśmy tu, by panu pomóc. - Przełożyła automat do lewej ręki i wyjęła telefon.<br>- Co chcesz zrobić? - zapytał cicho Kiernacki.<br>- A jak ci się wydaje?! - Tama na chwilę puściła; chlusnęło zza niej bezsilnym gniewem, buntem przeciw koszmarowi wokół. - Dzwonię po saperów.<br>- To nic nie da - wyręczył Kiernackiego gospodarz. - Ja już... mnie nie ma. - Kiwnął głową ku jednej z przyłóżkowych szafek. - Jeszcze dwadzieścia pięć minut. Specjalnie tak ustawili