z kilku sukienek statystek. Czasami były to tylko fragmenty: góra sukni, kołnierzyk. Podobnie z tłem; w wielu scenach organizowano przestrzeń tylko wokół mojej głowy.<br>Przyjeżdżałam na plan wczesnym rankiem i szłam do garderoby. Tam zakładano mi suknię, skompilowaną w nocy z kilku innych. Całość zszywano na mnie ręcznie, a czego zszyć się nie udało, zapinano z tyłu na agrafki. Wiedziałam, że nie mogę się odwrócić plecami, muszę bardzo uważać, żeby nic się nie rozlazło. I nie wolno mi robić żadnych histerii, bo nikt z tych ludzi nie jest winien, że pracujemy w takich warunkach.<br>O próbach scen teatralnych, z repertuaru Modrzejewskiej