Ale humor ją opuścił i dość ospale wlokła się za ojcem, po trochu przystając po drodze. Natomiast Bobek, który się wyspał i najadł w hotelu, dotrzymywał kroku swemu panu i ochoczo biegał w chłodzie wieczoru. <br>Droga tuż za miastem zapadała w las, o którym ojciec twierdził, że jest mały i zupełnie bezpieczny. Ostatnia kwadra księżyca srebrzyła się na wysokim niebie.<br>Henrysia wsunęła rękę w dłoń ojca. Była zmęczona i głodna, więc odbiegła ją dzielność i energia. Po raz pierwszy wspomniała życzliwie o różowych ścianach swego pokoiku w mieście i o gderliwym głosie Bronisławy.<br>- Co też tam Bronisława robi bez nas? - westchnęła