ją już jako doświadczona aktorka. Na tej roli ciąży jakieś przekleństwo, miały z nią niesamowite problemy różne znakomitości. We Francji na przykład grała pannę Julię Isabelle Adjani; po 10 dniach musiała przerwać występy i leczyć nerwy w klinice psychiatrycznej. Wcale się nie dziwię, ja też pod koniec zaczęłam myśleć, że zwariuję.<br>Instrumentem aktora jest jego organizm, lecz przede wszystkim własna psychika. Tworzy się postać środkami technicznymi, lecz impulsy płyną z wewnątrz, postać trzeba znaleźć w sobie. Chyba dlatego nie znosiłam grać Panny Julii. Mój organizm, moja psychika broniły się przed takim aktem gwałtu.<br>Usiłowałam znaleźć w postaci Julii jakieś racje, które