albo nawet pominięte - jak u Dickensa w "Bleak House", który przedstawia Londyn posępny, przygniatający, tonący w błocie i pozbawiony widoku horyzontu - ileż to znaczy ten brak w tej najbardziej mrocznej powieści pisarza zazwyczaj tak pogodnego... Ale Queneau nie ustaje w czepianiu się: "Izydor wyjrzał przez okno. Uderzyła go połączona woń zwiędłego rabarbaru, kociego moczu, zgniłego psiego ogona, stęchłej śmietany..." Ta wyliczanka zapachów ciągnie się przez pełne trzy stronice, po czym następuje: "Izydor zamknął okno".<br>Ale Nabokov powtarza z uporem, że to co najczęściej pomijamy w lekturze, to przelotne zmysłowe doznania postaci, mimo że dla wybitnego pisarza stanowią one decydujące akcenty. Jakiego