krowy..."<br>"Tylko nie to!"<br>"Dlaczego nie?" - zapytał niedbale.<br>"To stado należy do kogoś."<br>Pożeracz Chmur zmarszczył nos i spojrzał zezem.<br>"Ktoś je upolował?"<br>"Nie, ale..."<br>Nie pozwolił mi dokończyć.<br>"Muszę się najeść, więc nie marudź. Czyjeś może być zabite mięso albo miejsce do spania. Czyjś może być ogon, ale nie zwierzak, który łazi luzem i czeka na zjedzenie. Chciałbym, żebyś wreszcie zaczął myśleć logicznie."<br>Nie miałem sił, by się z nim kłócić. Smocza logika! Gdy Pożeracz Chmur był głodny, nie docierało do niego absolutnie nic. Wzbił się w powietrze, zostawiając mnie samego z ponurymi wizjami szkód, jakie wyrządzi. Poszukałem w pamięci