jakby nie chciał uwalać butów; był odwrócony do mnie plecami, więc nie rozumiałem, czemu tak jakoś dziwnie odchyla się w tył i przeleciała mi okropna, niedorzeczna myśl, że będzie tam sikał; a potem - rozległ się huk, jeden, drugi, skowyt umilkł, echo zgasło i była cisza, aż słyszałem topnienie śniegu.<br>- Biedny zwierzak, po czorta tu wlazł.<br>Orłowski nisko opuścił dłoń z pistoletem i chwilą mrocznego zapadnięcia w siebie kwituje mękę psa. A potem, już odprężony, zwykłym tonem nakazuje Florkowi zakopać zwłoki i sprawdzić, gdzie w parkanie dziura.<br>- Jest, dyrektorze, tam od ulicy.<br>Florek dyszy, bo gdy usłyszał strzały, przydyrdał ze stróżówki ile