W 1844 r. w Wersalu wzięła górę tendencja wojenna. Przeciwnik jej, Malinowski, ustąpił z Centralizacji; zastąpił go Ludwik Mierosławski, młody, bardzo poczytny autor dzieł strategicznych o powstaniu listopadowym, typowany obecnie na naczelnego wodza. Uprzedzono więc Poznaniaków, że przygotowania powstańcze wchodzą w fazę rozstrzygającą; w związku z tym Komitet Libelta przejął zwierzchnictwo nad konspiracją w całej Polsce (stąd określenie potoczne: Centralizacja poznańska).<br>Dembowski wcześniej jeszcze wydalony został z Poznania przez policję pruską.<br>Wysłano go do Galicji w pomoc Wiśniowskiemu, który próbował odtworzyć rozbitą w tej dzielnicy sieć organizacyjną. Prace podjęte w 1845 r. ujawniły silniejszą jeszcze, niż przed dziesięciu laty, rozbieżność tendencji